Του τώρα οι νύξεις…

Κάπου εκεί ταξιδεύω: στον βροντερό νότο που τον μαστίζει ο άτσαλος πουνέντες
και οι μπαλωθιές γεμίζουν τα άστρα με σκάγια.

Κάπου εκεί ο ύπνος με βγάζει:     στην παραλία των ονείρων, δακρυσμένο που έμαθα
πού οδηγεί το πουθενά

και πως η γη δεν έχει ασφαλές ευαγγέλιο.
Όταν η μέρα έρχεται

το εγώ μου ποτίζεται χίμαιρες και σε ιοβόλα συμμετέχω παιχνίδια- 

ο αιώνας για την ανθρώπινη τάξη αδιαφορεί

και γράφεται με των όπλων την κρούση, η ιστορία..