Φυσικά και είναι ωραίος ο απόπλους
από το Τίποτα προς τον μεγάλο
ωκεανό
της φαντασίας μου.
Ούριος άνεμος και τα πανιά όρτσα
τον όρμο εγκαταλείποντας των
λέξεων.
Στεκόσουν στην πλώρη, άγαλμα
συγκινητικό.
Μόνο τα μαλλιά σου ανέμιζαν όπως
του ανέμου οι πνοές
βάθαιναν προς την θάλασσα που
ακινητούσε.
Γυαλί καθρέφτης τα νερά.
Στων ματιών σου την ηδυπάθεια ο
χρόνος σταμάτησε εφευρίσκοντας
κραταιά δυνητικά επιχειρήματα.
Κι εγώ σε αγαπούσα πάντα όπως θα
σε αγαπώ!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Στρατή μου!
Μελίρρυτε!
Πες μου,
η έμπνευση σου
οδηγεί στην οπτική εικόνα...
ή
το αντίθετο;!
Ό,τι και να είναι,
ευλογημένες οι στιγμές σας!
Χρόνια Πολλά, για της μητέρες της ζωής σου,
Φίλε ακριβέ.
Υιώτα
"αστοριανή", ΝΥ
Υιώτα μου
απλά θα σου έλεγα ότι σκέφτομαι με εικόνες..
ο ενικός αριθμός του αισθήματος που καταφέρνω, γίνεται πληθυντικός μέσα από την απεικόνιση που φέρνουν οι λέξεις αυτού που πάνω του εστιάζω..
φιλιά πολλά!
Δημοσίευση σχολίου