Τιθορέα…

 

Απ’ την οθόνη έρχεσαι μήνυμα μακρινό που φέρεις την μιλιά της Τιθορέας κοντά μου ξημερώματα Σαββάτου.

Της Φωκίδας αργή και έντονη η έκπληξη.

Όπου δεν γράφει το μολύβι μου, μία αντήχηση και από κείνο που δεν είπα, λες αφήνει,

σαν του Ξέρξη την επιθυμία, οσμή από κρυστάλλινο φωνήεν που θα πάει

μες το ποίημα να ευοδωθεί.

Οι λέξεις λοιπόν και όχι τα δόρατα σε κατέλαβαν. Και τώρα

στα γκρεμισμένα τείχη σου από πίσω,

ο ήλιος ξεπροβάλει μυστικός ιεροφάντης ενός οικουμενικού, σε μια σημερινή σκακιέρα όπου παίζεται, παιχνίδι όλα για όλα..