Μέρα
ξανθή οπώρα, μέρα γόνιμη
και
φτωχέ της γης αέρα
στα
σκαλοπάτια του δεινού Σεπτεμβρίου
πέφτει
μια τσακμακόπετρα κι όπως σπιθίζει
η κάμα
του κοφτερού μαχαιριού συνωμοτεί
να γίνει
αποδεδειγμένα το έγκλημα
και να
ματαιωθούν τα σχέδια του αρχαίου θεού.
Κάτι
αλάνια σιχτιρίζουν τον θάνατο κάτι αργόσχολοι
καπνίζουν
και πίνουν
επάνω
στην γδαρμένη τάβλα του καλοκαιριού..
Τα
χρώματα επαναστάτησαν και δεν χωράνε
στην
παλέτα της μέρας..
Η όψη
των πραγμάτων είναι ιδρωμένη και φλογερή..
Τα
πουλιά για ένα ψίχουλο πετάνε
ως τον
ακραίο μονοσήμαντο ουρανό.
Η
παρομοίωση, που δικαιώθηκε, αποκοιμήθη’..
2 σχόλια:
Δεν ξαφνιάζομαι...θυμώνω
με την απώλεια μνήμης και
την αποστασιοποίηση από το
ιστορικό γίγνεσθαι
Αφύπνιση και χρέος του καθένα
η ανατροπή
φιλί Στρατή
χρέος του καθένα να χρησιμοποιεί αυτό το εξόγκωμα επάνω απ' τον λαιμό του που υποτίθεται, ότι έχει μυαλό.
η ανατροπή έχει νόημα αν έχουμε προτάσεις για την νέα τροπή..
αλλιώς..
ματαιοπονούμε..
φιλί Ελένη..
Δημοσίευση σχολίου