έστρεψα μέσα μου τα κάτοπτρα

Χρώματα λυρικά και μουσικές που τις ήπια μέχρι

να φτάσουν στο μεδούλι μου-

χαρά κρυφή και προπατορικός ήλιος

αφημένος

να κάνει ευεργεσίες

μες το χωράφι μου-

η Γυναίκα που έλαμπε η Χάρη της

μέσα στον νου

και μέσα στην καρδιά μου-

όπως σ’ εικόνισμα το αγλάισμα που κάνει την κατάνυξη

πιο στέρεα κι από του δέντρου την ανάσα-

γλυκιά η μέρα,

λιακάδα περίλαμπρη

με πολλές αναγνώσεις στο αναγνωστικό του φθινοπώρου-

έστρεψα μέσα μου τα κάτοπτρα- είδα:

τυχερός είμαι που ψάχνω ολοένα και άτυχος

που σε νιώθω να λείπεις..