Καπνίζεις κι ένα σύννεφο καπνού τυλίγει τον ορίζοντα-
Σαν να κοροϊδεύει την πλάνη που έχουμε για τα πράγματα
και την ροή των γεγονότων.
Καπνίζεις και ο υπερσυντέλικος προβιβάζεται σε καυτό
ενεστώτα
Που αλχημεί επάνω στα υγρά φωνήεντα της φαντασίας σου.
Στέκομαι στο μικρό τετραδιάκι που γράφω.
Δεν χωράς σε καμία παράγραφο.
Πώς έγινε έτσι ο έρωτας και δεν βολεύεται με τα λίγα
που δίνουν οι άνθρωποι;
Διαβάζω την ύβρη τους ανάποδα- την ξεκοκαλίζω.
Η αρχιτεκτονική της σκέψης τους έναν εμφύλιο
ακαταλόγιστο έχει.
Κι εσύ κι εγώ που τον καταλαβαίνουμε πονάμε
Και κρατάμε την ποιητική μελαγχολική τρομερή μας
απόσταση..
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
"Αλχημεί"
το έκλεψα αθόρυβα...
Μου απέσπασε την προσοχή η φωτογραφία. Να την πω την αμαρτία μου...
Και το "αλχημεί" που το πρόλαβε άλλος. Και όλες αυτές οι λέξεις που τις στοιχίζεις και τις κάνεις εικόνες και τροφή για σκέψη...
Καλό βράδυ Στρατή!
Μένω πάντα με την εντύπωση πως ο ποιητής οφείλει να πλάθει την γλώσσα.
Και να τολμά να αντιβαίνει στους κανόνες της και στο άτεγκτο συνταχτικό της πολλές φορές.
Έτσι όπως ο επιστήμων γιατρός με το νυστέρι καταργεί ακόμη και την λειτουργία ενός σωματικού οργάνου προκειμένου να σώσει το ΣΩΜΑ ..
Απλά και μόνο έτσι ΑΚΡΙΒΩΣ!
Αλλιώς είναι ένας τελειωμένος παθολόγος που οι γνώσεις του είναι περιορισμένες και καθ’ όλα τρωτές..
Δεν με πειράζει να ξεφύγω απ’ τις ράγες και να χιμήξει το τρένο στην θάλασσα.
Εξάλλου αποκλειστικά μόνο εγώ κινδυνεύω – εγώ είμαι ο μοναδικός του επιβάτης.
Κι αν εκτίθεμαι στο κοινό ας σκεφτεί ο φιλόλογος νους που με διαβάζει ότι η γλώσσα αν δεν οξυγονώνεται με την παράτολμη απόφαση ενός ποιητή να την υπερσκελίσει θα υποστεί την οξείδωση που δεν θέλει κανείς.
Τι θα μπορούσε να είναι το ΐδεοφορεί΅΅του Ελύτη απ’ όποια σκοπιά και αν το κοιτάξεις;
Καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου