Μείνε ακίνητη κάτω από τα πολυβόλα της βροχής,

Μείνε ακίνητη κάτω από τα πολυβόλα της βροχής, μείνε ακίνητη

Με το μουσκεμένο βαθύ φόρεμά σου

Να σε χωράει και να εξέχεις έως το άπειρο.

Και σήκωσε τα χέρια για ικεσία του ουρανού- η μέρα

Είναι μια ειμαρμένη που δεν σου έπρεπε- η μέρα

Που σφίγγει τον κλοιό της γύρω απ’ το αισιόδοξο φως που γράφει

Επιφωνήματα πάνω στα πεζοδρόμια.

Οι έρωτες υποδηλώνουν ξαφνική αυτοκτονία, οι έρωτες

Νοστιμίζουν τον βίο μα και τον πνίγουν με τα πολλά καρυκεύματα, οι έρωτες

Είναι μία λαλιά έξω από την γλώσσα, στα περίχωρα

Ενός λεξιλογίου του πάθους.