Τα σόΐα
ήρθαν της μέλισσας και των κουνουπιών οι ενοχλήσεις
Και του
νυχτολούλουδου οι εξάψεις και του δειλινού η σκοτεινιά
Βαθιά
έξω απ’ τον ύπνο και στο σπίτι πλάι στην θάλασσα
Που σ’
αγαπούσα τότε και μας ένωνε η φτώχεια μας και η χαρά. Τώρα
Η ζωή
ακρίβυνε και δεν προλάβαμε να ζήσουμε τις απομυθοποιήσεις
Όπως
αυτές μας ξέγραψαν το όνειρο και μας πικράναν το φιλί
Στην
αγκαλιά μου κούρνιασες σαν λαβωμένο περιστέρι αγάπη μου
Κι ο
χρόνος που δεν μας λυπήθηκε από εμένα τιμωρήθηκε με έναν στίχο που
για πάντα θα σου ανήκει..
για πάντα θα σου ανήκει..
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Πρόσεξε μην κάνεις τον χρόνο εχθρό σου Στρατή, καθώς είναι πολλοί οι στίχοι σου οι τιμωροί και τον κεντρίζουν....
Χαιρετώ σε.!
έτσι κι αλλιώς για κάτι θα δικαστούμε όλοι αοράτη μου..
ποιός νοιάζεται πια;
είμαι αποφασισμένος να πληρώσω το τίμημα..
να είσαι καλά!
Θα μaς δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι
μα στην Αγιάσο σταυρουδάκι μου χρυσό
τις νύχτες που θα πέφτει άσπρο χιόνι
οι Τσέτες θα κρεμάνε το Χριστό...
Eγώ Στρατή μου ήδη το πληρώνω, και ακριβά μάλιστα.
Να είσαι κι εσύ καλά.!
Δημοσίευση σχολίου