Πάντα στα ψέματα-
Η ζωή σκηνοθετεί μα οι ηθοποιοί της
κομπάρσοι αγράμματοι είναι·
Λείπει το φως της γνώσης κι η ευρεία συνείδηση.
Ελληνικά στοχάζεται η μελαγχολία μου.
Υποβάλει τα γεγονότα μου σε μαρασμό.
Με διδάσκει
αυτοσαρκασμό και κατάθλιψη.
Θέλω να ζωστώ εκείνες τις εκρηκτικές σκέψεις μου και καμικάζι
αυτοκτονίας να εκραγώ ανάμεσα στους λέοντες
«αποθανέτω η ψυχή μου..»
που θέλουνε να με κατασπαράξουν.
Παλεύοντας με τα σεντόνια και που ήρθε, να, πρωί.
Με κούρασαν οι άνθρωποι. Καταφεύγω
στο καβούκι της μοναχικής κάμαράς μου.
Σπατάλησα πολλά αισθήματα-
όλα τα πήρε ο άνεμος.
Αθώος μιαν ανάσα ρήματος
παίρνω κι αυτό που μου ανήκει:
φρικώδη θλίψη. Κι όμως-
αγαπούσα το φως.
Κυκλοθυμικά επάνω μου χτυπιούνται οι που αγάπησα
ιδέες. Με πάνε στην αντίφαση.
Ακροατήριό μου όλοι όσοι τους αγνόησα
κάποτε άθελά μου-
Τώρα ψαύω τα λόγια τους, πολύ προσεκτικός είμαι
απέναντι στο δικό τους φεγγάρι.
Νάτο που ήρθε το πρωί! Την νύχτα
έσβησα όλα τα άστρα κι αμφισβήτησα κάθε αρχιτεκτονική του σύμπαντος-
Νάτο που θες την γόνιμη παρεκτροπή μου!
Παλεύω με μια κούπα
καφέ. Δηλητήριο είναι κάποια ώρα οι λέξεις.
Μπορεί και να πέθανα
κι ίσως δεν το ‘χω καταλάβει. Η φωνή μου έχει αντίλαλο
στον γκρεμισμένο οίκο της μέρας.
Μοναστηριακός τόσο που θα με πάρει ο διάβολος- και δεν φοβάμαι.
Αφήνω την κουτσουλιά του πουλιού πάνω στο καθαρό ρούχο μου.
Πείσμα που έχω!
Μόνο με το πανηγύρι της φύσης διασκεδάζω
και με σένα που θα με διαβάσεις όπως για να μ’ ερωτευτείς..
31.7.2011
απέναντι στο δικό τους φεγγάρι.
Νάτο που ήρθε το πρωί! Την νύχτα
έσβησα όλα τα άστρα κι αμφισβήτησα κάθε αρχιτεκτονική του σύμπαντος-
Νάτο που θες την γόνιμη παρεκτροπή μου!
Παλεύω με μια κούπα
καφέ. Δηλητήριο είναι κάποια ώρα οι λέξεις.
Μπορεί και να πέθανα
κι ίσως δεν το ‘χω καταλάβει. Η φωνή μου έχει αντίλαλο
στον γκρεμισμένο οίκο της μέρας.
Μοναστηριακός τόσο που θα με πάρει ο διάβολος- και δεν φοβάμαι.
Αφήνω την κουτσουλιά του πουλιού πάνω στο καθαρό ρούχο μου.
Πείσμα που έχω!
Μόνο με το πανηγύρι της φύσης διασκεδάζω
και με σένα που θα με διαβάσεις όπως για να μ’ ερωτευτείς..
31.7.2011
Αναρτήσεις
6 σχόλια:
Είναι εκείνη η καθαρή ματιά που προσπαθούμε να έχουμε σ' όλα όσα μας περιβάλλουν..και δεν περνούν δυστυχώς όλα από το χέρι μας..
οι δυσκολίες πολλές μα δεν σκύβουμε το κεφάλι ..
Εκείνο το πείσμα όπως λες γιγαντώνει την ψυχή μας ..
Μια πάλη για να σκηνοθετήσουμε με δικά μας σκηνικά και κοστούμια με δικές μας κάμερες και δικό μας φωτισμό ...
Καλό βράδυ ποιητή
υπέροχος πάντα
Mungu wa mashairi kulinda wewe!
jioni njema!
Στρατή, δεν φαντάζεσαι πόσο με άγγιζε ο κάθε στίχος σου διαβάζοντάς σε εδώ,
περνώντας από λέξη σε λέξη κι από φράση σε φράση, σε μια διαδρομή που σ’ όλη τη διάρκειά της αισθανόμουν άλλα φορτία μου ν’ αφήνω κι άλλα να ξαναζώνομαι. Ενώ οι παλμοί μου όλο και δυνάμωναν ή σε κάποιες στροφές σταματούσαν.
Κάποιες φορές η ποίηση κάνει έναν πόνο πολύ γλυκό…
Υ.Γ. Μπήκα τρέχοντας στη σελίδα σου, με τη κεκτημένη ψηλή ταχύτητα όλων αυτών των ημερών (έχω σπάσει όλα τα κοντέρ) αλλά το «δόκανό» σου λειτούργησε πολύ αποτελεσματικά!..
Respect!
ΛΕΥΚΕ ΛΥΚΕ!
Ο Θεός της ποίησης να σας προστατεύει!
καλό βράδυ!
Δέσποινα Γιαννάκου
είσαι παντα μια ευγενική φυσιογνωμία που μου αρέσει..
καλό βράδυ!
Μελίνα
Αύριο είναι η μέρα σου!
Ελπίζω να κατακτήσεις αυτό που θέλεις.
Όλοι για νίκες ψυχής αγωνιζόμαστε.
Έρχονται πολύ δύσκολα χρόνια και ελπίζω να τα βγάλουμε πέρα.
Κρίμα που κατέληξε τόσο άπληστος ο αχρείος άνθρωπος.
Κατέφυγε σε μεγάλη ύβρη.
Ξέρω ότι θα το πληρώσει.
Είμαι λυπημένος και πεπεισμένος ταυτόχρονα.
Χαίρομαι που υπάρχεις..
Δημοσίευση σχολίου