Οι νεκροί έχουν μια γαλήνη απρόσμενη, οι νεκροί
Στολίζουν τα κοιμητήρια
Με φρόνηση
Μας διδάσκουν ζωή απ’ τον θάνατο
Μέσα
Μ’ ένα βιβλίο μάρμαρου λευκού.
Τα καντήλια τους
Έχουν αυτή την μικρή πυρκαγιά
Που συνετίζει την σκέψη μας.
Μπορούμε να καταλάβουμε;
Πόσο μιλάει η σιωπή τους για να σβήνει η φλυαρία μας;
(Μήπως κι ο θάνατος δεν περιέχει ένα κώνειο σοφίας;)
6.8.2007
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
Ποιες καμπάνες τραγουδούν απ' τα μεσάνυχτα τον όρθρο.
Ποιες σκιές γίνανε σύννεφα και πέφτουνε βροχή
Ποιες μέρες και ποιες νύχτες στήσαν χορό στ' αλώνια.
Ποιοι καβαλάρηδες περνούν και τρέμει η γη σαν φύλλο
Ποιοι σώπασαν στερνά και συναυλίες φωνών η σιωπή.
Ποιοι κρέμασαν στεφάνια του Μαγιού τον όρκο της αυγής
Οι νεκροί, οι άδικα νεκροί όλου του κόσμου.
Και ναι, Στρατή - Ο θάνατος περιέχει μπόλικο κώνειο σοφίας που λίγοι το γεύονται.
Την καλησπέρα μου, κι ευχές για ένα όμορφο τριήμερο.
αοράτη
την καλημέρα μου..
ωραία μου αντίταξες τους στιχους σου..
δεν θα κάνω τριήμερο γιατί θα δουλεύω όλες τις μέρες, αλλά σ' ευχαριστώ!
Να περνάς καλά!
Συγγνώμη που δεν ανάφερα στο σχόλιο μου ότι οι στίχοι είναι του Χρήστου Κουλούρη, με συνάρπασε το γραπτό σου και ξεχάστηκα.
Παρεμπιπτόντως, καλή δύναμη και διάθεση στη δουλειά.
Δημοσίευση σχολίου