Πάνω απ’ όλα είναι αυτή η ξαφνική ηγεμονία:
Οι μέρες φεύγουν και ο νυν χρόνος νικητής
Ως εκεί που εδράζεται το αφιλότιμο αύριο.
Όλα στροβιλισμένα σ’ ένα ίλιγγο ροκ
Και η πραγματικότητα μεγάλο αγκάθι.
Φιλοσοφίες γιοκ γερμανικά επαναφασιστεύουν οι μέρες
Η ιστορία σκίζει τα ιμάτιά της όσοι γεννήθηκαν καίσαρες
θα δολοφονηθούν
Και θα τραπούν σε άτακτη φυγή οι λεγεώνες των ξένων. Οι δικοί μας
Θα είναι περισσότερο πλάσματα μυθολογικά
Που ευαγγελίστηκαν μια φθίνουσα δημοκρατία.
Βλέπεις η οξείδωση βγαίνει και κάποτε στον άσπρο σου γιακά
Και σε προδίδουν οι φανταχτερές γραβάτες.
Δεν τιμωρείται κανείς πάντως – όλα είναι λόγια για λόγια
Και άλλα λόγια που χτυπούνε πάνω στα παλιά
σαν χάντρες από κομπολόγια.. Ε ρε ντουνιά
πώς έγινες και δεν σε αναγνωρίζω;
Ούτε στα ποιήματα που γράφω δεν
Είσαι πια, όπως που πίστευα παλικαράκι, καλολογικός-
Είσαι πλεκτάνη που τον κάθε άνθρωπο εγκλωβίζει.
20.2.2012
2 σχόλια:
εξαιρετική τοποθέτηση με καλλιτεχνικό τρόπο. Πολύ καλό :[
Yanni Spiridakis
Σ' ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου