Να μπορούσε να γραφτεί απαρχής όλη
Η πορεία του ανθρώπου
Η ιστορία της γης ν’ αρχίσει ξανά
Σβήνοντας λάθη και πολέμων θύελλες
Να ξημερώσουμε απορημένοι σαν μικρά παιδιά
Σ’ έναν γαλήνιο κήπο
Με φρούτα δίχως ηθικό αντίβαρο
Μόνο φυλλώματα σκιερά που το πουλί
Αγαπά να κρύβεται.
Ντυμένο άμφια χρυσά της μελωδίας
Κι εκεί που ένα μέλι νότας του μικρού κοκκινολαίμη
Αρχίζει μια ζωγραφική ψυχής με χρώματα
Που ευωδιάζουν ευφροσύνη
Νερά δροσάτου σφρίγους
Άνοιξη πλημμυρίδας της καρδιάς
Σκιρτήματα του πόθου, ημέρες
Που όλα δείχνουν άσπρα κι είναι ασπρότερα
Και μες την κρουσταλλένια ζέση του ήλιου
Καθαγιάζονται οι σιωπές
Κι εμείς σαν ποιητές σπουδάζουμε ευωδιές
Ιδρύοντας θρησκείες όσες
Υπαγορεύουν οι ποθόδοξοι άνεμοι
Φυσώντας πάλι στον πηλό
Έχοντας πάλι προ των οφθαλμών την έκπληξη
Αναγνωρίζοντας απ’ την αρχή την αγιότητα
Βάζοντας σπίρτο σ’ ένα αμαρτωλό αγκάθι
Κι η ώρα σαν κοτσάνι φρούτου όλο χυμό
Σκάζει την φλούδα της σαν παραγινωμένη ευτυχία.
Να φύγουμε όλους τους θυμούς που διαλύουν τις καρδιές μας
Σαν να 'μαστε ένας νέος άνθρωπος, πλάσμα
Μιας πρόσφατης δημιουργίας
Ανίκανοι να πράξουμε πολέμων θύελλες
Να έρθουμε με παιδική αθωότητα μπρος στο εικόνισμα του δένδρου
Και να προσευχηθούμε στου νερού
Την καθαρότητα, στον ύμνο
Του αέρα, στης όρασης
Το άμετρο βασίλειο
Παντού να αλλάξουν όλα, σαν
Αναγεννημένης ανάσας το υπέροχο βάθος
Σμαράγδια στοχασμοί ν’ αφήσουν μιαν απόκρυφη
Λάμψη: κι ο νους ν’ ανατινάξει τις επάλξεις
Που τελευταίες κρατά η δούλα του ψυχή.
23.7.2007
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
Τουτο δεν ειναι ποιημα, ειναι
το Ποιημα σου!
Καλη σου μερα!
Πάλι τα ίδια μονοπάτια θα διασχίζαμε Στρατή...
με μικρές ίσως αποκλίσεις, μα τα Λάθη θα είχαν προδιαγραφεί να γίνουν ως έχουν...
Νομίζω Ειμαρμένη λέγεται η ... Ιστοριογράφος μας....
Φιλί..
Δεν άφησες ούτε χνάρι που να μην το περπάτησες "αλλιώς"..
Που να μη γέμισες μ' "αλλιώτικο" άρωμα το χώρο..
Που να μην ακούστηκε η Επιθυμία σου,το σκίρτημα καρδιάς σου .."προσευχή των Αγγέλων"..
Κοντά σ' εκείνη την παιδική αθωότητα, μ' εκείνη την ίδια Ελπίδα ψυχής , τον ίδιο στοχασμό ...σ' αφήνω την καλησπέρα μου!!
Χαρίλαε
σ' ευχαριστώ πολύ!
Ποιημα είναι στις μέρες μας ό,τι κάνει την πατρίδα και την γλώσσα μας να ανασαίνει και να αντέχει ως το αυριο..
Καλό απόγευμα!
Δέσποινα
Αν με ρωτούσαν ποιος αγαπάει την ποίηση μου πιο πολύ και ποιος την απορροφά ως το μεδούλι, θα έλεγα ανεπιφύλακτα εσύ.
Περπατάς μες τους στίχους μου με την άνεση που ο καλός αναγνώστης έχει.
Σ’ ευχαριστώ για το πέρασμα σου και την ευγενική πάντα ετυμηγορία σου!
Ακριβως!
Παντα, η αληθινη ποιηση παραθυρα ανασας ανοιγε και τεραστιες δυναμεις αποδεσμευε που απλοχερα τις μοιραζε, ειδικα σε περιοδους δυσκολες. Γιατι, ο ποιητης ειναι ο κατ' εξοχην φορεας Ηθους.
Καλο σαββατοκυριακο να περασεις!
Borrar la culpa. No del mundo, sino de las mentes. Liberar al hombre como un nuevo Prometeo: iluminar el camino. Abrazos.
Salomé Guadalupe Ingelmo
Las personas luchan por hacer realidad el objetivo de alta.
no a sí mismo un humilde pero grande, que quiere llegar a lo divino.
y su arte es siempre una calle ancha.
un abrazo.
Την καλημέρα μου Χαρίλαε!
Φωτισμένο ξωτικό της νύχτας!
Δημοσίευση σχολίου