ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ

                         

Δεν μπόρεσα αυτή την φοβερή παραλογία από τόνους

συλλαβές

μετρικές,

μακρά, βραχέα, δίχρονα,

η γραμματική είναι η αστυνομία της γλώσσας,

η περισπωμένη μοιάζει με σφυριά που πλάτυνε

το κεφάλι της λέξης.

Φούρια φαινόμενων οξυθυμίας  του λεξιλογίου.

Δεν μπορούσα έτσι να ερωτευτώ

απαγγέλλοντας τα λόγια του πόθου μου.

Με εμπόδιζε η αυστηρή ψυχή της απέραντης νομοτέλειας

του συνταχτικού,                 προτάσεις

βουίζοντας μες το κορμί του λόγου,

θέλησα να πω «σ’ αγαπώ» σ’ άσκοπη γλώσσα:

είμαι ένας φτωχός εφευρέτης μιας διαλέκτου

όλο νοήματα

Μια ψιλή βροχή από ευφωνίες πέφτει απαλά

μες τα δρομάκια της καρδιάς μου

κοριτσάκια ποιήματα βαδίζουν χέρι-χέρι

σιγανοτραγουδώντας

τραγούδια του συρμού.

Η πόλη των παρομοιώσεων μου έχει ένα δωμάτιο από έμπνευση.

Οι τοίχοι του είναι η ρέμβη της ορθοφωνίας.

Εγώ είμαι νοσταλγός της αγιότητας τοπίων της γλώσσας

άγνωρων για του σημερινούς,

που τους βαράει ο άκαιρος νοτιάς

κάποια αγριολούλουδα κάνουν να αναφαίνει η δύναμη της Περσεφόνης

νικώντας το τάχος της την βραδύτη θανάτου.

Προπαροξύτονη παρομοίωση της ευτυχίας.

                                                             Αυλίδα 15/8/82