Υπέροχο άστρο της αυγής- πώς υμνωδείς την θλίψη μου!
Με ανακρούσματα πουλιών, αρχαίες ορχήστρες
Φυλλώματα ασημοπράσινα ελιάς, το αντιφέγγισμα στον τοίχο του δωματίου
Μία ουσία ζέστας που κυρτώνεται
Προτού να μάθει να σωπαίνει
Μες το ψαχνό των μήλων..
Υπέροχο άστρο της αυγής, με λυγερή φωνή,
Το βέλος του βασιλικού στην γλάστρα που ξεπέζεψε απ’ τ’ άλογό του
Κι ένα κορίτσι σύννεφο ξανθομαλλούσα λεμονιά έξω από το σπίτι μου.
Έχεις μια πρόκληση της σάρκας ξημερώματα του πόθου
Μία ευχή που γαληνεύει την ψυχή του αναμαλλιασμένου γιασεμιού-
Έλα από την ομορφιά που όσο κι αν θέλεις δεν μαθαίνεται
Σε παλιά βιβλία, σπίτια παλαιά, με αναρριχώμενες τις βοκαμβίλιες
Κι από το ύψος του μαντρότοιχου σαν να κοιτάζει πέρα προς την θάλασσα
Ένα μελωδικό φεγγάρι.
Ξέρω πως θα σε βρω μέσα στο φως που ολοκληρώνεται η εφηβεία του
Ν' ακούς ανέμους του ελληνικού λεξιλογίου-
Χτίζω μ’ αυτήν την ύλη που όλο γίνεται πιο άϋλη
Και ζωγραφίζω μιαν εικόνα που όλο σβήνονται τα χρώματά της.
2.8.2007
Αναρτήσεις
3 σχόλια:
"Υπέροχο άστρο της αυγής, με λυγερή φωνή"
Τί να σου πω; και τί να γράψω Στρατή;
Ξέρεις τη γνώμη μου,μα θα την ξαναπώ, το 2007 και το 2008 άνθισε τη γραφή σου.
Ο λυρισμός των ποιημάτων σου μυρίζει ηλιόλουστες,ολάνθιστες μνήμες!
Καλημέρα
Μπηκα, να σου κανω ενα πρωινο σχολιο, σημερα.
Και ω της εκπληξης!
Το ειχε κανει- αντι για μενα - η προηγουμενη σχολιαστρια σου.
Αρα, ο,τι απομενει για μενα ειναι μια απλη :
Καλη σου μερα!
Μίνα, Χαρίλαε
σας ευχαριστώ πάρα πολύ!
Φαίνεται ότι έπαιξε ρόλο το ότι αυτά τα ποιήματα γράφτηκαν στο σπίτι κάτι φίλων λίγο πάνω από τις Σέρρες, με ένα πραγματικό όργιο της φύσης, που έκανε την καρδιά μου να χαίρετε!
Ο λυρισμός είναι καθρέφτης που κοιτάζεται η ψυχή..
Καλό βράδυ και στους δύο!
Δημοσίευση σχολίου