Παράξενο αλλά καθώς περνούν τα χρόνια
Γίνομαι αναπάντεχα πιο θεληματικός.
Ξυπνώ χαράματα· δεν έχω
Αψηφήσει ποτέ την ζωντανή σοφία
Του ήλιου. Κοιτώ
Καθημερινά: μια νέα κοπέλα
Περιμένει το λεωφορείο. Κρατά
Μια τσάντα που διαφημίζει ρούχα
Νεανικά. Δεν πίστευα
Ότι σιγά σιγά θα χώραγε στο ποίημα μου
Παίρνοντας την δική της θέση: πλάι
Στο ήσυχο ποτάμι που ποτέ του δεν αφήνιασε
Ούτε και απείλησε τις φυτρωμένες στην μια όχθη του ανάριες λεύκες..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Τί άλλο να ευχηθώ σ' έναν ποιητή που δεν "αψηφά την ζωντανή σοφία του ήλιου"; παρά φως! στην καρδιά, στο μυαλό, στις λέξεις που γεννούν τα ποιήματα.
Καλή χρονιά, καλέ μου φίλε!
Ανανεωμένη και σίγουρη
την καλημέρα μου Λίλιαν!
τις καλύτερες ευχές και για σένα!
Δημοσίευση σχολίου