Όταν δεν σε φτάνουν τα λόγια μου
Ο έρωτας συσκέπτεται με τις σιωπές
Και κάτι οχληρό πίσω από κείνες οργανώνει.
Ένα παράθυρο ανοίγει στον νοσταλγικό ουρανό.
Έχουμε έναν πολλαπλασιασμό των αισθημάτων.
Σημερινοί είμαστε και χτεσινοί.
Αυριανοί ποιός ξέρει;
Χορεύουμε αγκαζέ με μνήμες που διψούνε διάρκεια.
Θες ξέροντας θες όχι
Σκαλοπατάκι σκαλοπατάκι ανεβαίνει ψηλά η καρδιά καθενός μας.
Κοίτα να δεις πόσο θα λάμπει κάποτε ο ορίζοντας!
2 σχόλια:
Yπέροχο ..απλά υπέροχο!!!
Λίζα
δανείζομαι απ' της σοφία σου την κιβωτό
εικόνες και λόγια..
Σ' ευχαριστώ!
Δημοσίευση σχολίου