...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

18 Δεκεμβρίου 2011

τον ουρανό όλοι σκεπτόμαστε με νοσταλγία



Θα υποδυθώ τον εαυτό μου, θα ντυθώ εύφλεκτα υλικά και θα αφαιρέσω
από μένα διάρκεια
καθώς θα υποκύψω στην βιοποριστική γκιλοτίνα
που καθένας την ξέρει.
Έτσι δεν ζει ο κάθε φτωχός; Θα μασουλίσω
τις ιδέες μου μέχρι να γίνουν
εύπεπτο κάτι
που και που το είχα δεν θα ‘χει πια σημασία. Θα καρποφορήσω
όμως γιατί μου κληροδότησε ο ουρανός
αξίες νεφών που είναι οικουμενικό τραγούδι
κι αγγίζουν όλες τις καρδιές - μιας
και για τον ουρανό όλοι σκεπτόμαστε με νοσταλγία
λες κι είναι μια πατρίδα από όπου
κάποτε άθελα εξοριστήκαμε..

1 σχόλιο:

~reflection~ είπε...

Οι Πατρίδες που μία φορα ανοιξαν τα σύνορα για μας,
δεν μπορούν να μας εξορίσουν άθελα ή ηθελημενα
αφού ίχνη Ταξιδιού μας παντα θα φυτρώνουν κάθε Άνοιξη στο χώμα που αγγίξαμε,
και θρύψαλα πόνου θα σουβλίζουν της Ευαισθησίες, κάθε που αλλαζει ο καιρός...


Σε φιλω...

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου