Να ξυπνώ και να ρέει ο χρόνος γαλάζιος
Αλλά χωρίς εσένα τίποτα πια να μην γίνεται
Εσύ να ακούς τον μακρινό ψίθυρο του σύμπαντος
Και να θέλεις όλα να γίνουν δικά σου!
Άπληστη μέλισσα που πήρες των λουλουδιών την έξαψη
Και την καρπώθηκες μέσα στον ήλιο..
Στα κιτάπια της μέρας η σύνεση να σου μιλώ ξεγράφεται
Και αφαιρείται απ' την ώρα η προσευχή
Που άρθρωσαν τα αποδημητικά πουλιά του πόθου.
Βαφτίζει το φως τα μάτια μου έκπληκτα κι ο κόσμος
Είναι τόσο μα τόσο απλός!
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Κατορθώνω πάντα να ξεκλέβω λίγο χρόνο
για να περπατήσω τη ματιά μου επάνω στη γραφή σου,
γνώριμα από πριν μονοπάτια ή νέα που ανακαλύπτω
και «Δεν μιλώ- είμαι εγώ μετ' εμένα»
σε μια μοναδική εμπειρία…
Καλή σου μέρα Στρατή!
Καλό βράδυ Μελίνα- σ' ευχαριστώ πολύ!
Δημοσίευση σχολίου