...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

5 Σεπτεμβρίου 2010

Νυχτώνει κάτι φορές πιο περίεργα απ' ότι περιμένεις

Νυχτώνει κάτι φορές πιο περίεργα απ' ότι περιμένεις, αλλά

Καμιά πόλη δεν αλώθηκε μέσα μου,

Μόνο που τώρα πια ξέρω:

Πόσο κοστίζουν οι άνθρωποι, πόσο

Αξίζουν οι άνθρωποι,

Τις προσωπίδες τους όταν μου χαμογελούν, τις μάσκες

Τους όταν με πλησιάζουν.

Και λέω να μην ξαναπιστέψω ούτε τα δάκρυά τους

Όταν που υποκρίνονται ότι τους έκαψε η οποιαδήποτε φωτιά.

4 σχόλια:

μαριάννα είπε...

Πολύ όμορφο, αν και πικρό. Όπως λένε όμως ποίηση δεν γράφεται σε περιόδους ευτυχίας. :)
Να σε ρωτήσω κάτι Στρατή μου. Στον τελευταίο στίχο το «που» δεν είναι πλεονασμός; Ποιητική αδεία χάριν του ρυθμού;
Καλησπέρα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γειά σου Μαριάννα!
Σ' ευχαριστώ για την προσεγγιση!
Ναι
είναι πλεονασμός..
Αλλά μου "κάνει" καλύτερα στον ρυθμό της ανάγνωσης η ύπαρξή του..
γι αυτό και το χρησιμοποίησα..
Άλλωστε θα δεις ότι το κάνω πολλές φορές..
Έχω την άποψή μου για την ποιητική γλώσσα..
μπορεί να ξενίζει αλλά είναι ο δικός μου τρόπος..

μαριάννα είπε...

Ναι το έχω προσέξει. Γι αυτό σε ρώτησα για τον συγκεκριμένο στίχο που ήταν ξεκάθαρος πλεονασμός. Σε άλλες περιπτώσεις απλώς αλλάζεις θέση σε συνδέσμους ή προθέσεις. Σαφώς και είναι ο τρόπος σου, δεν το συζητώ. Και είναι όμορφος. Από ενδιαφέρον ρωτάω... είμαι κορίτσι με φιλομάθεια... :)))))

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Φιλομαθέστατη κυρία μου θα ήθελα να διαβάσεις και το ποίημα του Νερούδα στους ΠΟΙΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, σε μετάφραση Δανάης Στρατηγοπούλου..
Νομίζω θα σ' αρέσει..
Αναμένω την καταιγίδα σου!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου