Η ΣΚΑΛΑ..

Η παλιά σκουριασμένη σκάλα που απ' αυτήν ανέβαινα

ως την ταράτσα

που έμοιαζε με ουρανό.



Κάτι φορές από εκεί κοιτούσα κάτω

τις ανθισμένες νεραντζιές που μοσχομύριζαν

φορτωμένες πάμπολλα άνθη.



Τώρα είναι σαν μια νεράιδα μες την πίσω αυλή

που με πάει

σε έναν άλλο ουρανό.



Σιδερένια, βαριά- τόσο

κι η τόλμη που μου δίνει χρειάζεται

για να μην μου λείψει μια στοχαστική πρωινή προσευχή..