Τώρα ό,τι έχω είναι οι ντροπαλές στιγμές της σιωπής μου

Τώρα ό,τι έχω είναι οι ντροπαλές στιγμές της σιωπής μου


Που καμώνεται την αδιάφορη και δεν μου μιλά.

Τα δέντρα ντύνονται φθινόπωρο κι αρχίζουν να θαυμάζουν

Τον αέρα που λίγο λίγο τα φυλλομετρά.

Πίσω από τις τζαμαρίες σκεφτικοί συνταξιούχοι

Απομυζούν το οξυγόνο που μπορούν.

Σκλαβώνονται οι μέρες μέσα στις βδομάδες και οι νύχτες
μαδούν το λουλουδάκι της χαράς.

Ο αττικός ουρανός σκυθρωπάζει.

Τα αγάλματα στα μουσεία γελούν που οι άνθρωποι αναγνωρίζουν
την σεμνή τους διάρκεια.

Ο δήμιος χρόνος αποφασίζει για όλα.

Παρέες αλλοδαπών κάθονται στα παγκάκια της πλατείας και μεθούν
με μπύρα.

Ο έρωτας πουλιέται στα κρυφά.

Ένα φιλί πάει τόσο φτηνά που δεν το φανταζότανε ποτέ του ο Νικολής.

Και η ζωή είναι σαν ένα νόμισμα που πέρασε η αξία του

και που το έχεις

Πια δεν μετρά..