ΜΟΥΣΙΚΟ ΔΡΩΜΕΝΟ…

Εκείνο το ανάλαφρο σαν ικεσία αεράκι

απλωμένο

που σχηματίζεται ανάμεσα από τις λεύκες που γεμίσανε
φύλλα

τονισμένο

στο ύφος του ρε σε μείζονα

αποκάλυψη-



Όπως λυγίζει κάποτε ακόμα

κι η πιο σκληρή καρδιά.



Μου λείπεις λοιπόν..



Οι νύχτες πέφτουν κάθετα-

σαν με αμπάρες

όλα γύρω κλειδώνουν.



Μισός πάω

μες την ζωή και μισός
μες τον έρωτα..



Έτσι που και οι αλφαβήτες μου να φωνασκούν από ευαισθησία

και να γίνονται φωτιάς ημερολόγια οι ώρες..