ΤΡΕΛΗ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ..

Γυρίζεις στον αέναο μύθο σου, γυρνάς

μες το ακόμη φεγγάρι-

τις νύχτες σπας τις σιωπές των φυτών-

το ιοβόλο τραγούδι σου

μέσα στην απερίσκεπτη ώρα

σώνει επάνω απ’ τις ευθείες των βουνών

το λίγο άσπρο σύννεφο

του καμαρότου ανέμου.



Τρελή από έρωτα με τις

μανιασμένες σου πεταλούδες –



οι πόθοι σου

ανατιναχτήκαν

θέλοντας να εκπληρωθούν-



εσύ πας στον αέρα, πας και ψηλώνεις

μέσα στων άστρων την γεωγραφία

που φλέγεται από την ζωντανή σου αιώνια φωτιά…