ΡΗΜΑ ΣΚΟΤΕΙΝΟΝ…

Εσύ θα ξέρεις ότι είσαι

ρήμα σκοτεινόν



Και το μέσα σου υπάρχον

δεν θα γίνεται ν’ αποσυμφορεθεί.



Η συνισταμένη σκέψη σου

φωτιά.



Θα βασανίζεσαι ολόφωτος την ώρα που κάπου,

μες την παιδική ηλικία,

θα καταγράφονται λόγια του Ύμνου



ή της μαντζουράνας που έκοψε ένα κλωνί της μάνας σου η μάνα

να δώσει σου ευθεία στην ζωή..



Και το παραμύθι αρχινά:



είσαι

μ’ έναν εγωισμό αφέλειας ο πάσχων να κατανοήσει

της μέντας τα μυστήρια.



Λέξεις

που ήρθαν για να μείνουνε:

όναρ

ήμαρ

μήνιν άοιδε, θεά-



Μετά

που θα αφεθείς να πέσεις μες τα λεξιλόγια ύδατα

έχεις θεό μέσα σου

και υπάρχεις

αντέχεις

αχνίζει το ύδωρ σου.



Ένας λόγος

Ομήρου

αφήνει έκθετο τον Αχιλλέα σου

μπροστά στο χρέος-



ώσπου εσύ χωρίς ασφάλεια

φήμης

εφαρμόζεις

επάνω στα καινούρια ήθη

των καιρών και της γλώσσας

της παλιάς,

τους καινούριους ορίζοντες..