παλίμψηστο αρχαίο καλοκαίρι.

Είναι η φωνή του ήλιου, τρεις

Η ώρα το καταμεσήμερο, λαγαρή

Και πάντοτε στιλπνή σαν αχιβάδα

Που σού 'δωσε ο βυθός κοντά στα ωραία βράχια

σαν στο νερό κατέφυγες να δροσιστείς.



Κι από το πιάτο πώς κρυώνει μες το στόμα σου το φρούτο

Καρπός της μοίρας τούτης δω της εποχής

Και τα πολλά, που δεν φαντάστηκες κι εσύ, αξίζει!



Θέληση, παλμός

Της καρδιάς, ομορφιά

Από μόνη της αξία..



Καταστρώνω σχέδια για να πολιορκήσω αυτό

Το παλίμψηστο αρχαίο καλοκαίρι.



Ερμιόνη..

11.8.2010