ΑΧ, ΑΓΓΕΛΟΠΑΡΜΕΝΕ ΜΟΥ!...

Τρώει σάρκα αν δεν το ξέρεις ο Μάρτιος.

Μηρυκάζει τρελά σαν μαινόμενος τράγος.

Τρως την χλόη του κι εσύ και βελάζεις

σαν χαμένος αμνός.



Να υπερασπιστείς τα νοήματα της αγρύπνιας

και κάτω από το φως της σελήνης

να δεις τα μυστικά σου να αποκαλύπτονται.

σαν να ‘ναι και εσύ να ερμηνευτείς.



Πώς πήγες μόνος μες το πλήθος;

Ποιός σου έδωσε τα κλειδιά γι αυτήν τη πόρτα

τ’ ουρανού;

Ποιούς είδες

αγγέλους;



Ώρα που δύει η ζωή σαν ήλιος- με σύνεση που έλαμψε..



Αχ, αγγελοπαρμένε μου!....



Φαρμάκι που θα πιεις για να γνωρίσεις

πως ελαττώνεται η ψυχή μέσα στα χρόνια..