Ο ΣΚΟΠΟΣ!

Έτσι που πέφτει το φεγγάρι στα καλά νερά

νήπιες σκέψεις γίνονται φλογέρες

τ’ ουρανού

κι αρχίζουν τον σκοπό τους



Ένα τριζόνι ροκανίζει το στερέωμα

επίμονα



Μια γήινη ορθογραφία ακουμπά κανόνες του βουνίσιου λόγου της

πάνω στον κάμπο αλφαβητάρι



Άλογα τρέχουν δίπλα στα νερά, άλογα επιθυμίας



Και φτερωτές αρχόντισσες των στίχων κάνουν τα προικιά της νύχτας

με μύρια δυο πλουμίδια άστρα.



Σαν άνθρωπος που αποκοιμήθηκε μέσα στο δάσος και θα

τον ξυπνήσουν τα πουλιά

είμαι.



Οι μέρες μου όλες είναι απέραντα αφιερωμένες-



Μέσα μου πως φωτίζεται για να φανεί ο Σκοπός!



Όπως με κάνει διάφανο ο ιερός διθύραμβος της νύχτας.



Α, αγωνίες τρωκτικές, θηρία

που μέσα μου δουλεύατε-

τώρα σας αφαιρώ την εξουσία.



Είμαι ένας κι είμαι όλοι-



Από αρχαία κρατώ γενιά

αδούλωτων και απροσκύνητων ονειροπόλων.



Κι αν κάτι λάμπει μέσα μου δεν είναι το χρυσίο του κόσμου είναι η σιωπή

που ήρθε απ’ τα ορυχεία της καρδιάς μου σαν αξία

απλουστευμένη



Είναι η χαρά να ξαναβρώ μες το ξημέρωμα

τον ήλιο που έχασα νομίζοντας θα με παρηγορήσει η νύχτα.