ΦΟΥΡΚΙΣΜΕΝΟ ΕΓΩ ΜΟΥ..

Είναι τίποτα το κάτι που έχω και ακόμα

Βάρκες φρεσκοπλυμένες πλέουνε

Σιγά

Στην νύχτα

Κάτω απ’ τα άστρα

Μέσα στην καρδιά

Του σκοταδιού που σπάει..



Πού να με καταλάβεις….. αν δεν έχεις κάνει ικέτης

Στην μοναξιά..



Έχω αφήσει να κανοναρχεί για μένα το φεγγάρι..



Και μια Ελλάδα που εγώ θα την φαντάζομαι ολοένα

Σαν ιδεών πατρίδα..



Α, ρίσκο μέσα

Στον στίβο των λέξεων!



Να είσαι ή να μην είσαι, να φύγεις..



Τόσο ποιητικό μαράζι χώρεσα που στάζω

Έψιλον και λάμδα και άλφα!

Φουρκισμένο εγώ μου!



14.3.2009 Θεσσαλονίκη