Κάποια στιγμή δεν θα έχεις άλλα λόγια και θα γράφεις
τρεκλίσματα ψυχής που ονειροπολεί σαν τώρα..
Οι παπαρούνες ολοζώντανες θα καίνε
τα ποιήματά σου παρατείνοντας
την διάρκεια της φευγαλέας ημέρας –
θα ορμούν
με αποφασιστικότητα να κάνουν
το νυν- αεί, καθώς
εσύ σαστισμένος θα ξύνεις ξανά το μολύβι
αμήχανα και κάτι που σου διέφυγε να πεις..
Και θα είναι το ασήμαντο που καταγράφεις τόσο πια σημαντικό που θα το ξέρουν
κι οι γλάροι
όπως θα ίπτανται σαν κορυφαία ουράνια θαυμαστικά για να τους δείξεις
εσύ σ’ όλα τα μάτια των ανθρώπων-
με μια απλή περιδινούμενη
ανάσας ποίηση!
2 σχόλια:
Δεν ξέρω γιατί, μάλλον επειδή μου αρέσει η γραφή με μολύβι, το εξέλαβα κυριολεκτικά.
εσύ σαστισμένος θα ξύνεις ξανά το μολύβι
αμήχανα και κάτι που σου διέφυγε να πεις..
Καλό βράδυ Στρατή
:-)
Σ' ευχαριστώ για την περιδιάβαση!
Καλό βράδυ Βάσσια!
Δημοσίευση σχολίου