...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

26 Σεπτεμβρίου 2010

Οι μισοί δρόμοι της πόλης με τα χαμηλά πεζοδρόμια και τα προνομιούχα δέντρα-


19.




Οι μισοί δρόμοι της πόλης με τα χαμηλά πεζοδρόμια και τα προνομιούχα δέντρα-

οι αξιωματικές μέρες του Ιουνίου στην Ρόδο, πριν

η θάλασσα μεταφραστεί σε γαλάζιο και η αύρα της

θωπεύσει απαλά την στεριά.



Η φασαρία της νύχτας

που οι τουρίστες αγρυπνούν στα μπαράκια πίνοντας

διευρυντικό της συνείδησης αλκοόλ

και βλέπουν

τον κόσμο αλλιώτικο..



Μεταβαλλόμενο σε ένα πεφταστέρι που το κενό του

δεν ποτέ διορθώνεται..



Μέσα μας το τώρα είναι ύστερα και το αύριο

σήμερα που λιποτάχτησε.



Όσο προσπαθούμε να δούμε πίσω από τα σύνορα του βλέμματος, ένα χρώμα

ωχρής ζωής που δεν αναγνώθεις

σωστά.



Ένα αλουμινένιο παραπέτασμα μετά από το ποίημα που σκάρωσες για να κρύψεις

την ευαίσθητή σου πλευρά..



Κι εσύ

επιταχύνεις οδύνες

προς εσένα..



Τα διαφορετικά δέντρα, με την ιταλική επιμονή

να είναι η οργάνωση σύμβολο..



Πωρόλιθοι που σκουριάζουν ευτυχισμένα

μέσα στα χρόνια, αφήνοντας

αυτό το λυσσαλέο σαράκι της οξείδωσης,

όπως γινάτι

να φθείρει οτιδήποτε ο καιρός.



Το απόγεμα μελοποιεί την καρδιά μου!



Πώς δεν το σκέφτηκα; Είμαι

ένας αδαής που στηρίζει επάνω σε αρχαίους κίονες το άλφα του

και το ωμέγα.



Αν θέλω να γυρίσω ξανά

προς το σημείο φωτιά

το μέσα μου, ο ίδιος είμαι

που ήμουν ο έφηβος..



Και χορεύω!



Ευτυχισμένα καλός!



Ρόδος.. 2009

2 σχόλια:

Βάσσια είπε...

Είναι πολλές οι επιστροφές προς τον εαυτό μας.
Και πιστεύω απαραίτητες.
Ιχνηλασιμότητα στις στιγμές μας, για να μη χάσουμε αυτό που (θα θέλαμε)ή/και είμαστε.

Καλό σου βράδυ
:-)

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Είναι πάνω απ' όλα ένα ταξίδι που δεν τελειώνει ποτέ..
Αλλά
...

Αν θέλω να γυρίσω ξανά

προς το σημείο φωτιά

το μέσα μου, ο ίδιος είμαι

που ήμουν ο έφηβος..

...Το διαπιστώνω πιο σίγουρος τώρα που μεγαλώνω..
Καλό βράδυ Βάσσια!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου