...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

8 Σεπτεμβρίου 2010

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ…

Αδέσποτα λόγια, σκέψεις αδέσποτες, φαντάσματα

του μυαλού και του κόσμου



Κάτω από την λαμαρινένια λάμψη του τοπίου..



Αυτοκινήτων κλάξονς που τσιρίζουν επίμονα σαν για να ενοχλήσουν

τα δευτερόλεπτα της αμέριμνης ησυχίας.



Όχι άλλη αυτοκτονική διάθεση, λέξεις

που πασχίζουν να καταρρακώσουν το ρήμα της ζωής, που

μετέχουν στον θάνατο, να τον φέρουν πιο κοντά, να είναι

απελπισμένος ειρμός.



Μέσα στα ποιήματα των μοναχικών ξερνούν απελπισία

οι κολασμένοι, δεν ξέρουν

ότι ο χρόνος ακυρώνει όλες τις ματαιοδοξίες τους, δεν ξέρουν

να εκτιμούν την ανάσα σωστά.



Και όπως ξέρεις να είναι η ζωή με όλα της ολέθρια, βαφτίζονται

στο φως των ημερών οι ελπίδες που γεννήθηκαν από το τίποτα και πιο πολύ

στο τίποτα την λάμψη τους χρωστάνε..

3.4.2009
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 8.9.10
Ετικέτες

2 σχόλια:

Βάσσια είπε...

στο φως των ημερών οι ελπίδες που γεννήθηκαν από το τίποτα και πιο πολύ

στο τίποτα την λάμψη τους χρωστάνε..

Αυτό το είδος ελπίδας δεν είναι δημιουργικό- μας κρατά στάσιμους, γιατί μας εμποδίζει να δούμε την πραγματικότητα.
Από το τίποτα στο τίποτα , μόνο χαμένος χρόνος.

Καλησπέρα Στρατή
:-)

8/9/10 17:10
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ναι Βάσσια μου,
μόνο που υπάρχουν ελπίδες που έρχονται απ' το τίποτα και πάνε στο τίποτα..
δεν γονιμοποιούνται..
έτσι μας αφήνουν έκθετους μες τον χαμένο χρόνο τους\μας..
μην θέλουμε όλα να τελεσφορούν υπεραισιόδοξα και λαμπρά..
έχει η ζωή και τις μελαγχολίες της..

8/9/10 17:23

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου