Έχω διαρκέσει πολύ σε έρωτα, σε φιλιά, σε σκέψη, σε θάνατο.

Ένας άγγελος υπνώνει


έχοντας κάνει το ευσεβές καθήκον του.

Το φως πλέκει τις αχτίδες του, είναι αράχνη

Που πλέκει τον ιστό της μες την μέρα.

Οι θαμώνες του πάρκου περπατούν γύρω από μια ηλιόφιλη λίμνη.

Περιμετρικά και πιο μετά απ' τους ευκάλυπτους

είναι η ίδια πάντα διαδρομή. Θυμώνω

Να μην ξέρω τι είπες

Όταν εγώ έψαχνα να σε βρω

Μες την παλιά μου ατζέντα.

Δεν ήσουν η ίδια ούτε κι εγώ ήμουν.

Έχω διαρκέσει πολύ σε έρωτα, σε φιλιά, σε σκέψη, σε θάνατο.

Δεν ξέρω πια αν θα πεθάνω όπως

Ξεφλουδίζω ένα φρούτο που μού 'δωσε η γειτόνισσα

να το γευτώ.

Απώλεια παραδείσου μου είπες κάποτε.

Απώλεια των αισθήσεων λέω τώρα εγώ.

Γιατί πώς αλλιώς να δικαιολογήσω αυτό το τιποτένιο αεράκι που χαϊδεύει το σώμα σου

Και τρυπώνει μέσα στο στέρνο μου απ' το ανοιχτό πουκάμισο μετά..