Θα βρω ένα πλακουτσωτό κοχύλι και μια μέρα που θα δύναμαι θα ζωγραφίσω τον ορίζοντα-
Αρχαίο, ωραίο- όπως
Τον έχω μέσα στα μάτια μου.
Θα φτιάξω και εκείνα τα μικρά πλοιάρια που αρμενίζουν "έι γιαμόλα".
Ένας γλάρος θα παρακολουθεί
Το εφήμερο έργο μου.
Το ποιείν μου θα είναι των χρωμάτων η έπαρση.
Άντε να δω όμως πως θα μπορέσω
Να χωρέσω σε τόσο όμορφη σκέψη το κύμα..
1.9.2010
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
:) Καλημερα αρμενακι!
Το κυμα ειναι η γλωσα του νερου.Αφρατη ροζ ,σαν μαξιλαρακι γεμιστο με πουπουλα χηνας.Σαν γλυφει τα κοχυλια με τις δαντελες του,εκεινα ανοιγουν τους πορους τους για να δεχτουν το αλατι του που τοσο τα νοστιμευει.Κι επειτα γλυκαινονται τοσο,που το καταπινουν με τοση διψα και λαιμαργια ωστε πνιγονται.Γι αυτο τα βρισκεις στην ακτη ξεπνοα και νεκρα.Για να τα ζωγραφισεις απο την πλευρα της απολυτης κενοτητας που τους αφησε το ενα απο τα θανασιμα αμαρτηματα που διεπραξαν.
Μα εγώ τα θέλω όλα πιο απλά!
Και όλα "έι γιαμόλα!"
Δημοσίευση σχολίου