ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ..

Πέφτει η μέρα μέσα στην ζωγραφική

του φωτός.



Χιλιάδες πουλιά

σε μια χαμηλή πτήση προειδοποίησης- ίσως θα βρέξει.



Κρατώ μιαν άδεια υδρία.



Ένας αρχαίος ναός ρημαγμένος δεσπόζει.



Κίονες και σπασμένα μάρμαρα ανάμεσα στην ανοιξιάτικη

χλόη.



Ο χρόνος σέβεται.



Πρέπει να ξέρεις που σε πάει.



Θέλει δουλειά μαέστρου:

να συγχρονίζεις τα έγχορδα με τα πνευστά

αισθήματα..



Μετά τι απομένει;



Να δεις που θα γυρίσουν όλα όπως δεν τα φανταζόμαστε.



Θα φανεί ότι λιποψυχούμε.



Όμως πάντα μέσα μας κάτι θα λάμπει.



Σαν να επιστρέφουμε σε μια αρχέγονη νεότητα:



Ήμασταν άλλοι και γινόμαστε άλλοι..



(Με εικόνες θα σκέφτομαι, με φωνές των πουλιών

και με άστρων γιρλάντες…)



13.3.2009 Θεσσαλονίκη.