...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

5 Αυγούστου 2010

Μια ξανθιά συμπυκνωμένη γυναίκα

58.

Μια ξανθιά συμπυκνωμένη γυναίκα
Την είδα βγαίνοντας ο Ιούλιος
Κορμί σαν από άστρο
Με πόθο εκπεμπόμενο
Ανεβαίνει
Τα σκαλοπάτια του βλέμματος των ανδρών.

Δούλη ιερή της σάρκας
Στα μαλλιά της ανταύγειες ο ήλιος
Η φιλαρέσκεια το χέρι της κρατά.

Όταν φτάνει στο απόλυτο ύψος
Από κάτω δεν είναι τίποτα
Ούτε άνθρωποι ούτε βλέμματα
Να την κοιτούν·
Ανέβηκε
Στο άφταστο τίποτα.

Τότε ζαλισμένη αναστέναξε και φύγαν πουλιά
Απ’ το στήθος της.

Κανείς δεν ήξερε ότι υπήρχαν μέσα της- κανείς!

Απλώθηκε μια ησυχία νύχτας-

Φεγγάρι ανάποδο·
Κρεμασμένο σαν ν’ αυτοκτονούσε

Αψηφούσε το μεσάνυχτο και άναβε
Τις ίδιες πάντα μουσικές φωτιές!

Ιούλιος 2008

2 σχόλια:

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Στρατή μου θα με συγχωρέσεις αν σου μυρίζω καπνό αλλά ήμουν χθές σε μια καλύβα στην Αιθιοπία και έγραφα μέσα στην νύχτα.

Κοίτα τώρα την μαγεία που βρίσκω εδώ σε σένα και την ψάχνω εγώ στην ξενιτιά:
"Τότε ζαλισμένη αναστέναξε και φύγαν πουλιά
Απ’ το στήθος της."
Αν αυτό δεν είναι μαγικό τότε τι είναι;

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΕ
μαγικό είναι ό,τι κάνει την ψυχή μας να νιώθει ωραία!
ό,τι μας κάνει καλύτερους!

Ζέστη ρε φίλε, πολύ ζέστη- λιώνω!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου