...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

28 Νοεμβρίου 2015

Εγώ, εσύ κι η εποχή μας…


Κι εδώ ένας τρελός καιρός- σαν να μοιράζει
ανάσταση ο ήλιος·
κρατούν μπαμπακοσύννεφα το "φα" των μουσικών που έσπειραν οι ουρανοί κοντά μου·
πού πήγες εσύ και πού σπουδάζει την γραμματική του ο Δεκέμβριος;
Απ' την βροχή μας έμεινε μία μελαγχολία φιλντισένια.


Κάρφωσα την καλή μου γνώμη πάνω στο λουστρίνι της ασφάλτου
και έφτασα πολύ μακριά μέσα στο μεσημέρι που αποφλοιώνεται.
Σε είδα- δεν με είδες.
Κανείς δεν βλέπει αν δεν απογυμνωθεί απ' τα κουστούμια που του ράβει ο καιρός.

Κι η εποχή που φλυαρεί, αινίγματα μου βάζει..

2 σχόλια:

Eυαγγελία είπε...

τι να πω.....κάθε φορά που σκοντάφτω στο κατώφλι σου με γεμίζεις με εκπλήξεις.

Αυτό είναι και η μαγεία της γραφής σου: η μαεστρία του να εκπλήσσεις αενάως.!

Χαιρετώ σε Στρατή.!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Κι εγώ χαιρετώ σε αοράτη!
Χαίρομαι που πέρασες από δω.
Να είσαι καλά!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου