ΓΝΩΣΗ

Έρχομαι από μέρες καθαρής σιωπής
μυρίζω γύρη των κυττάρων·

Ιδέες πολιορκητικές
σαν όρνεα σαρκοφάγα
έρχονται στο κεφάλι μου·

και πού θεός!

Ρυθμός κρατάει την αναπνοή μου
ταράζει όλα τα σπλάχνα μου.
Αρχαίες ψυχές με κατακλύζουνε- σαν να ‘μαι
το ξόδι ενός Βάκχου ποιητή.

Και φως-

Στην κόρη του ματιού ένα φως απόκοσμο
ξοδεύει όλον τον θάνατο.

Εδώ τα μυστικά βαθαίνουνε, πονάνε πιο πολύ οι πόνοι.

Είμαστε οι εντολοδόχοι του μοιραίου δυστυχώς.

21.10.2007