Και η λιακάδα σχολιάζει το μεσημέρι.
Μια απογευματινή βροχούλα μετά,
δροσίζει τις μουριές που φορτωθήκανε υπεροψία.
Στο παλιό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο,
η σκουριά προσφέρει τις υπηρεσίες της-
Νταλκά που έχω! –
η νύχτα που θα 'ρθει κρεμά τα άρματά μου
λέξεων καριοφίλια στον μπλαβί ουρανό.
Συρρικνώθηκαν τα φεγγάρια- ο άνεμος
προπονεί τις επιθυμίες.
Κόβε καλά μαχαίρι μου: σε τούτο το ζωνάρι που σ' έχω
μην μου ζητάς αναπαμό·
αντάρτεψε και ζήτα την δικαιοσύνη που για μένα θέλω:
των αδούλωτων…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου