Τι ματαιώνεται όταν οι καιροί δεν είναι μενετοί;…

Το θάρρος μας σχισμένο σαν πανί που τρέμει στην αντάρα.

Το θάρρος μας εμείς οπού πασχίζουμε να είμαστε οι αληθινοί εμείς.

Το θάρρος μας σβηστήρας για την αλλοτρίωση που πανδημεί.

Ανακουφίζομαι όταν κοιτώ τον ουρανό.

Μπορεί και ν' αποβλέπω σ' ένα τρίγωνο από εκείνο που ήξεραν οι προπαππούδες μου.

Θρησκεύω ξεστομίζοντας λογάκια ακατάληπτα-

Με έπλασαν εμένα θυμωμένο…

Καρφίτσα που τρυπά τα χώματα και που τσιμπάει τους νεκρούς για να ξυπνήσουνε καρφίτσα..

Οξύ το βέλος που αγαπώ- και για τον νου και την καρδιά μου, οξύ…