Να με δοκιμάζεις σαν
το αμύγδαλο στα δόντια σου- κι είμαι
Αμάραντος άρτος- όχι απ' αυτούς
που στον ήλιο ξεραίνονται, αλλ' από κείνους
Που σαλεύουν όπως το στάχυ μες τον κάμπο και
παραμιλούν
Μια δόξα νεόκοπη.
Την φιλία αναζήτησα,
όπως μια κλαίουσα ιτιά χαίρει την δόξα του αέρα της.
Ανάρπαστα λόγια που μετά
φυτεύτηκαν μέσα στην αστραπή και ήρθε
του κόσμου η συντέλεια.
Ποιός θεός και ποιός πάντα ο άνθρωπος;
Με τα κρίματά του, με την σκοτεινή πλευρά του ο κάθε-
Ένας..
Σε δοκίμασα- με δοκίμασα..
Κι ήθελα φως να πράξω την γυμναστική του ονείρου μου, ήθελα
Να δω μετά από την φαιδρότητα- όπου
Αντηχεί το γέλιο σαν απέριττος ήλιος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου