...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

2 Ιανουαρίου 2010

ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΑΥΓΗΣ

Υπέροχο άστρο της αυγής- πώς υμνωδείς την θλίψη μου!
Με ανακρούσματα πουλιών, αρχαίες ορχήστρες
Φυλλώματα ασημοπράσινα ελιάς, το αντιφέγγισμα στον τοίχο του δωματίου
Μία ουσία ζέστας που κυρτώνεται
Προτού να μάθει να σωπαίνει
Μες το ψαχνό των μήλων..

Υπέροχο άστρο της αυγής, με λυγερή φωνή,
Το βέλος του βασιλικού στην γλάστρα που ξεπέζεψε απ’ τ’ άλογό του
Κι ένα κορίτσι σύννεφο ξανθομαλλούσα λεμονιά έξω από το σπίτι μου.

Έχεις μια πρόκληση της σάρκας ξημερώματα του πόθου
Μία ευχή που γαληνεύει την ψυχή του αναμαλλιασμένου γιασεμιού-
Έλα από την ομορφιά που όσο κι αν θέλεις δεν μαθαίνεται
Σε παλιά βιβλία, σπίτια παλαιά, με αναρριχώμενες τις βοκαμβίλιες
Κι από το ύψος του μαντρότοιχου σαν να κοιτάζει πέρα προς την θάλασσα
Ένα μελωδικό φεγγάρι.

Ξέρω πως θα σε βρω μέσα στο φως που ολοκληρώνεται η εφηβεία του
Ν' ακούς ανέμους του ελληνικού λεξιλογίου-
Χτίζω μ’ αυτήν την ύλη που όλο γίνεται πιο άϋλη
Και ζωγραφίζω μιαν εικόνα που όλο σβήνονται τα χρώματά της.



2.8.2007

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου