Νυχτώνει. Μου κάνω ερωτήσεις και τις απαντώ μελαγχολικά και ανάλογα.
Ανάλογα και το σκοτάδι μου συμπεριφέρεται, σαν να με τυλίγει σμίγοντας πάνω μου
την ζοφερή του μπέρτα. Το βιβλίο στα χέρια μου αποδίδει φως. Είναι η μόνιμη παρηγοριά
μου. Στηρίζω τις ελπίδες μου σε κάτι απόμερους βασιλικούς που μοσχοβολούν μες
την γλάστρα κάθε φορά που βγαίνω στο μπαλκόνι μου και τους σκουντώ για να ακούσω
τα καθαρό άρωμά τους. Όλα συμπεριλαμβάνονται στην απλή μαγεία της οσμής. Όλα μυρίζουν
ευτυχία και ψυχή που δεν το βάζει κάτω..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου