Ράβω τον κάμπο των παρομοιώσεων,
Η γη αναγαλλιάζει κάτω από το άροτρο μου,
Ο ήλιος σκαμπανεβάζει την χαρά των εντόμων και χαμηλά,
Κάτω από του ουρανού την σοφία, μια μουσική
Ακούγεται που δίνει τις γλυκές ριπές της στο αφράτο μάγουλο
Της νηνεμίας..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου