Όπως αυγάζει…

Επιτίθενται νυκτός πλάσματα και χάνω τον ύπνο μου· την ημέρα
αγαπώ πάντα νεράιδες
Που, εϋπλόκαμες, γυρίζουν από χωριό σε χωριό μες τον νου μου
Και ξεσηκώνουν όλες τις σκέψεις μου σε παράσταση.
Όσα ονειρευόμουνα θα έρθουν να με βρουν
Μετά, όταν θα έχει κλείσει ο κύκλος
Των θαυμάτων και,
το παραμύθι θα εξελιχθεί όπως πρέπει
Ανάμεσα σε σένα και μένα, ανάμεσα
Στον αναγνώστη και τον αόρατο μάγο Ποιητή
Της νύχτας του ουρανού σου!