Κοιμάσαι πλέον-
Ήσυχα,
σαν ένα δέντρο που το έπλυνε η βροχή·
Από τον ύπνο σου ακούγονται θυμιάματα και μια παραπονεμένη θύελλα που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεσπάσει-
Ψιθυρίζεις
και σαν ένα κλάμα ακούγεται που καλύπτει τις φωνούλες των πουλιών·
Κάπου είσαι που σε χάνω και παραξενεύομαι
που ξέρω τις αλήθειες σου πριν ακόμα ο θάνατος σ’ αφήσει να υπαγορεύσεις..
Ήσυχα,
σαν ένα δέντρο που το έπλυνε η βροχή·
Από τον ύπνο σου ακούγονται θυμιάματα και μια παραπονεμένη θύελλα που δεν μπόρεσε ποτέ να ξεσπάσει-
Ψιθυρίζεις
και σαν ένα κλάμα ακούγεται που καλύπτει τις φωνούλες των πουλιών·
Κάπου είσαι που σε χάνω και παραξενεύομαι
που ξέρω τις αλήθειες σου πριν ακόμα ο θάνατος σ’ αφήσει να υπαγορεύσεις..
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
... κρίμα... αλλά... αυτά είναι και η ζωή μας... και γίνονται...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ για το 2018...
Δημοσίευση σχολίου