Συνομιλούμε κάτω από τον εύπλαστο ήλιο,

Συνομιλούμε κάτω από τον εύπλαστο ήλιο,

Οι ανάσες του αέρα περιφράζουν την αυθόρμητη κουβέντα μας,

Είχα καιρό να σε δω, καιρό να σε νιώσω

να μένεις χωρίς το τσόφλι σου και να μου αποκαλύπτεσαι

Όπως ένα στοργικό σπουργίτι που λιγώνεται μέσα στην αγκαλιά μου,

Πέρασε ο καιρός,

μακριά κι όμως κοντά θα υπάρχουμε, μακριά κι όμως κοντά είναι αυτά που θα σκεφτώ, αυτά που θα σκεφτείς,

Συμφωνεί ο χρόνος να είναι μια γκουβερνάντα που μεγαλώνει τα νεογέννητα αισθήματά μας,

Καθώς δεν μπορώ να σκεφτώ και δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτα άλλο

Εξόν απ’ την αγάπη!