Ερωτικό κάτι…

Σαν εμβρόντητα μένουν τα φωνήεντα στο διάβα των ανέμων και η αντιρρητική ηλιαχτίδα δεσπόζει στην καρδιά του νυσταγμένου ουρανού.
Κάτι πρέπει να γίνει με το ηλιοβασίλεμα- κραταιώνει την επικράτεια των χρωμάτων και στην ρέμβη αναλογούν περίοπτα δώρα.
Ο θάνατος απαλείφεται μες την αυτοκρατορία του δειλινού και καγχάζει που ανίκητος κι όμως, πάντα, θα είναι.
Ακροβολισμένος στα λίγα μου και στην αγάπη.
Κόμπους δένει, στην κλωστούλα του ουρανού, το φως.
Και το φεγγάρι έρχεται μυρίζοντας σαπούνι και δυόσμο.
Εδώ σ’ αγαπώ- μηδενίζοντας αποστάσεις κι εμπόδια..