Του σφρίγους και του θέρους…

Εξομολόγηση στο πλατύ φύλλο της συκιάς,
Δυο κοτσύφια λαλούν δικαίωση μες τον αέρα,
Οκνηρές σφήγκες κεντούνε το πετσί του σύκου,
Ο ήλιος γέρνει λαχανιασμένος μες το μεσημέρι,
Η Αττική προδίδει και προδίδεται από τους εφιάλτες της,
Ιούνιο δρεπάνι κόβει τις μολόχες ώσπερ του θανάτου,
Ένα άσθμα βαραίνει τον αγρότη του σύμπαντος,
Ευχάριστα γεγονότα σε δυσάρεστο χρόνο,
Θεός που βαριεστημένα κοιτάζει,
Όλα έχουν μια φευγαλέα δύναμη, μονάχα το νερό
Έχει το σφρίγος του ουρανού και κυλά πολυσήμαντο
Μες τους αιθέρες. Τα ποιήματα
Βουίζουν σαν χρυσόμυγες μες την μασχάλη του καλοκαιριού,
Ακροατές άνεμοι σφαδάζουν μες την πεδιάδα,
Διασκεδαστικό φως λύνει τους αρμούς του ηλίανθου,
Σπρώχνονται στα ρηχά οι αυταπάτες,
Ένα κατσίκι τρέμει και χοροπηδά στα βράχια της εντύπωσης,
Γερνάμε και χαμόγελα εννοούνται εκεί που η νεότητά μας τώρα πέρασε και πάει…