Ας μου δώσει ο χρόνος την πολυτέλεια ν’ αγαπώ
και το ρίσκο
να αμφιβάλω,
να είμαι θαρραλέος και έτοιμος
να θυσιάσω μνήμες
στον βωμό του φανταστικού,
κι ας με κρίνουν οι πολύπαθοι, εκείνοι
που αλήθεια ξέρουν πώς να κρατιούνται από μιας ιδέας το
καγκελάκι,
που αλήθεια σκέπτονται
σωστά,
όταν οι εποχές άλλα προστάζουν και η υποταγή
γίνεται μια συνήθεια σε αυτούς που δεν κουράστηκαν
να είναι οσφυοκάμπτες.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Güzeldi... Teşekkürler..
Αν κάποτε ζήσουμε ειρηνικά θα έχει στεριώσει ανάμεσά μας η ποίηση. Και είναι πολύ δύσκολο μπάντα αυτό..
Δημοσίευση σχολίου