Ω αττικό τοπίο

Ω αττικό τοπίο, Ραμνούντα

ή Βραυρώνα, ω!

Θα έρθω λείποντας μα

θα είμαι πάντα εδώ,

γεννημένος

προ αιώνων,

δίχως γονείς,

μάνα ή και πατέρα,

θα έρθω

Αυτούσιος,

μπορεί κι ελλιπής,

εθελούσια,

στενοχωρημένος και χαρούμενος,

πλούσιος

αισθημάτων,

έντιμος

Πάντα·

εκεί που είμαι χρήσιμος μόνο στου ανέμου το σάλπισμα, αττικό

τοπίο, ω!

Ένα δάσος σκέψεις κυνηγά την δυσκολία

την δυσεπίλυτη,

τα αινίγματα αγαπώ

και αυτά που με κάνουν να κρίνω…